Բաժանիր, թունավորիր, այլասերիր և իշխիր

Ինքնին հասկանալի է, որ ռուս-ուկրաինական հակամարտությունը արձագանք է գլոբալ խնդիրների, և Արևմուտքի կոնկրետ նպատակն է ՈՒկրաինան դուրս հանել Ռուսաստանի ազդեցության շրջանակից, որից հետո, իբր, ռուսաց երկիրը այլևս կայսրություն չի կարող դառնալ: Այդուհանդերձ ռուս նացիոնալիստական լրատվամիջոցներում առանձնանում է նաև մասնակի մի թեմա, որը, որպես կանոն, չի քննարկվում լիբերալ մամուլում: Խոսքը վերաբերում է հրեական գործոնին այդ առնչություններում:
Հրեաներին կարելի է սիրել կամ չսիրել, բայց հազիվ թե կարելի է տարակուսել, որ այդ ազգը համաշխարհային մասշտաբի քաղաքական-ֆինանսական հզոր ուժ է` ընդունակ ներազդելու աշխարհաքաղաքական ծավալուն գործընթացների վրա: Այս անգամ ռուսների աչքերով հետևենք ներուկրաինական իրադարձություններին և դրանցում հրեա ազգի ներկայացուցիչների դերին:
Եթե հավատանք ռուս նացիոնալիստներին, մերօրյա ՈՒկրաինայում իշխանությունը զավթել են հրեաները, և հրեական ծագում ունեն գրեթե բոլոր երևացող քաղաքական լիդերները` Պորոշենկոն, Տուրչինովը, Յացենյուկը, Տյագնիբոկը, Կլիչկոն, Տիմոշենկոն, Տարուտան և չգիտես էլ ով:
Արդեն վաղուց Իսրայելում պարբերաբար հրապարակվող` հրեական ծագումով ուկրաինացի օլիգարխների ցուցակը գլխավորում է Պետրո Պորոշենկոն: Սա միշտ մերժել է իր այդ ազգային պատկանելությունը, քանզի դա կարող էր խանգարել նրա իշխանական ու հատկապես նախագահական հավակնություններին, ինչը, ի վերջո, նա իրականացրեց:
Ներկայիս վարչապետ Արսենի Յացենյուկի բնորոշումը սկսվում է նրա… արտաքինից: Իրոք հրեական տիպ է: 2009 թվականի սեպտեմբերին Լվովի մարզային հրեական կազմակերպության «ՈՒկրաինայի 50 հայտնի հրեաները» հրատարակության մեջ մտցված է նաև Յացենյուկը (Յացենովիչ): Հիշատակվում է, որ իր սրընթաց կարիերայով միջակություն համարվող «Ճագար Սենյան» պարտական է իր հրեա աներոջը` Վիկտոր Իլարիոնովիչ Գուրին (բավական է, որ կինդ հրեա է):
Նորահայտ հրեաներից է Կիևի նորընտիր քաղաքապետ Վիտալի Կլիչկոն: Քանի դեռ նա սոսկ բռնցքամարտիկ էր, ազգային պատկանելության հարցը հրատապ չէր հնչում: «Բռնցքամարտում հրեական ներկայությունը, հրեա ժողովրդի հպարտությունը» լայնորեն սկսեց տարփողվել, երբ Կլիչկոն սկսեց զբաղվել մեծ քաղաքականությամբ: Պարզվեց, որ նրա հոր կողմով տատը` Տամարա Եֆիմովնա Էտինզոնը, հրեա է:
Իսկ հիմա դառնանք մեր նախկին «հայրենակցուհուն»` Գրիգյան-Տիմոշենկոյին: Հայտնի է, որ նա իր «հայկական» ծագումը կտրականապես մերժել է ի դժբախտություն նրան զոռով հայացնողների: Մինչդեռ ինչ ենք իմանում: Ապուպապը եղել է Իոսիֆ Իոսիֆովիչ Գրիգան, պապը` Աբրամ Կելմանովիչ Կապիտելման, հայրը` Վլադիմիր Աբրամովիչ Գրիգան, մայրը` Մարիա Իոսիֆովնա Գրիգյան:
Լավ, չշարունակենք մեծ ցուցակը ու չխեղդվենք այս «հրեածին» լաբիրինթոսում: Հնարավոր է, որ Հայաստանում, որտեղ, ըստ էության, չկա հրեատյացություն, տարօրինակ թվան ՈՒկրաինայի լիդերների ծագումնաբանության այսօրինակ պեղումները: Խուսափենք նաև սեփական մեկնաբանություններից ու պարզապես լսենք ազգասեր ռուսներին ու իմանանք, թե ինչու են նրանք այդքան «զգայուն» հրեաների հարցում: Այն էլ, տվյալ դեպքում կարելի է ասել, արդեն թշնամական երկրի:
Մայդանը հառնեց ընդդեմ կոռումպացված ղեկավարության, ընդդեմ օլիգարխիկ համակարգի, որի սյուները հրեաներն էին, գրում է նացիոնալիստական հրատարակություններից մեկը: Համաժողովրդական դժգոհությունը հանգեցրեց զինված հեղաշրջման, և այդ նույն օլիգարխները դարձան իշխանական լիդերներ` նախարարներ, նահանգապետեր, պատգամավորներ և այլն: Մթագնված գիտակցությունն այդպես էլ չնկատեց, որ դադարեց գոյություն ունենալուց մի երկիր իր անկախությամբ ու ժողովրդով: Պետական իշխանությունը վաղուց պատկանում էր հրեաներին, և դա արդեն բացարձակ դարձավ: Տոկոսային հարաբերությամբ նրանք ղեկավար դիրքեր են գրավում կառավարությունում, խորհրդարանում, ԶԼՄ-ներում, ֆինանսական համակարգում և այլն: ՈՒ այդ այն դեպքում, երբ տեղի հրեաները կառավարվում են արտաքին մետրոպոլիայից` ԱՄՆ-ից ու Եվրասոդոմից և անվերապահ կատարում են նրանց բոլոր ցուցումները: Նպատակը ոչ թե ՈՒկրաինայի բարգավաճումն է, այլ երկրի թալանը և կուտակված հարստությունների փոխանցումը հրեական տեղական ու միջազգային բանկերին: Հրեայի գործունեության գլխավոր սկզբունքն է` բաժանիր, թունավորիր, այլասերիր և իշխիր: Անկախության տարիներին ուկրաինական ժողովուրդը բազում «ազգային» կուսակցություններ տեսավ, սակայն դրանցից և ոչ մեկը ուկրաինական չդարձավ ու այդպես էլ երջանկություն չբերեց ազգին: Հրեան չի կարող իրեն օտար երկրում պաշտպանել իրեն օտար երկրի շահերը: Հիմա ուկրաինական ժողովրդին մղում են դեպի բարոյապես այլասերված Եվրոպա, կտրելով նրան ռուս ժողովրդից: Հրեան թքած ունի, թե ինչ կլինի այդ ժողովրդի հետ այնուհետև: Համաշխարհային հրեական նվաճողականությունը լիակատար առաջընթաց է ապրում:
Ռուսների հրեատյացությունը, անշուշտ, դարերի պատմություն ունի, և շատ հարցերում նրանք ելնում են սեփական փորձից: Սակայն ներկա սերնդի համար առավել քան ակնբախ են «հինգերորդ շարասյան» նենգ գործողությունները ԽՍՀՄ-ի փլուզման ու հատկապես Ելցինի կառավարման շրջանում երկրի քայքայման գործում: Ռուսները հարցնում են, թե ինչու հրեաները, որոնք Ռուսաստանում ընդամենը 300 հազար են (բնակչության 0,2 տոկոսը), իսկ խառն ամուսնություններով` մոտ 1 միլիոն (0,7 տոկոս), տնօրինում են մեր ազգային հարստությունները` կառավարելով նավթագազային, արդյունաբերական, ֆինանսական հսկա ընկերություններ, խոշորագույն բանկեր, զբաղեցնում են բարձր ու բարձրագույն պետական պաշտոններ և այլն: ՈՒկրաինայի նմանությամբ. Ելցինի աշխատակազմի ղեկավարն էր Չուբայսը, կառավարության առաջատար դեմքը` Նեմցովը, արտգործնախարարը` Կոզիրևը, ֆինանսների նախարարը` Լիֆշիցը, մամուլի նախարարը` Ֆեդոտովը, էկոնոմիկայի նախարարը` ՈՒրինսոնը և այլն, և այլն: ՈՒ բոլորն էլ հրեա էին: Հրեա վարչապետ Կիրիենկոն հեղինակեց դեֆոլտը: Այսինքն, ինչ էին և են նրանք Ռուսաստանում, որ ինչ լինեն ՈՒկրաինայում: Ռուսականորեն պերճախոս էր լրագրային մի հոդվածի վերնագիրը` «ԱՄՆ-ը Ռուսաստանի դեմ կմարտնչի մինչև վերջին… ուկրաինացին»:
Հրեաների նկատմամբ ռուսների անվստահությունը իրոք անսահման է: Բանը հասել է հետևյալին: Անցյալ տարի ամերիկյան ԿՀՎ-ն, Հենրի Քիսինջերը տեղեկատվություն հրապարակեցին, որ 2020 թվականին արդեն Իսրայելը գոյություն չի ունենա, կվերանա որպես պետություն: Վերջերս Աստրախանի նահանգապետ Ալեքսանդր Ժիլկինը հայտարարեց, որ պատմականորեն նշյալ նահանգը եղել է Մեծ Խազարիան: Այսինքն` Ռուսաստան չէ: Հրեաները լրատվամիջոցներում հաճախ են քննարկում այդ թեման: Ընդ որում, ըստ նրանց, խազարները ոչ թե թյուրքական ցեղ են, այլ հրեական: Ահա և ռուսները խոր անհանգստություն են դրսևորում, որ Ռուսաստանում հրեական լոբբին իսկական և փոխաբերական իմաստով արդեն այժմ հող է նախապատրաստում ընտրյալ իսրայելցիներին Ռուսաստանի բարեբեր հարավային տարածաշրջան տեղափոխելու համար:

Ռուբեն ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Մոսկվա

Հեղինակի նյութեր

• «Ճղճղոցը» լռեցրին
• Քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը երկ­րորդ հնա­գույն մաս­նա­գի­տու­թ­յունն է
• Հեշտ է ա­սել` ա­նուղ­ղե­լի ռու­սա­սեր­ներ են
• Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ
• Երբ խոս­քը մի­լիար­դա­վոր դո­լար­նե­րի մա­սին է, մեծ տե­րու­թ­յուն­նե­րը գոր­ծում են ա­նո­ղոք
• Ոչ էն է մի բան, ո՛չ էլ` էս
• Եթե գլուխ չես հա­նում սե­փա­կան ղե­կա­վար­նե­րից
• Կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին աշ­խար­հա­փո­փո­խու­թ­յուն
• Ամեն ժո­ղո­վուրդ ար­ժա­նի է իր ղե­կա­վա­րին
• Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը
• Հույս-հարց-պա­հան­ջը ար­դեն դառ­նում է ինք­նան­վաս­տա­ցու­ցիչ
• Ներ­վեց... թմ­րա­մաք­սա­նեն­գը, բայց նա հրեա էր
• Գլխա­վոր կռ­վախն­ձո­րը կդառ­նա Ղա­րա­բա­ղը
• «Ի՜նչ հայ, հրեա է» («Հրեա­նե­րից պր­ծանք, ան­ցանք հա­յե­րին»)
• Քսան տա­րի նույն դեմ­քին են նա­յում
• Պու­տի­նի, լե­հե­րի և հրեա­նե­րի մա­սին
• Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան
• Չտես­նե­լու չտանք, թե վեր­ջերս Շոյ­գու­յին ինչ շու­քով ըն­դու­նե­ցին Բաք­վում
• Երբ ան­գամ մեկ ըն­տա­նիքն է դառ­նում հո­գա­ծու­թ­յան ա­ռար­կա
• Ինչով են զբաղ­ված եվ­րո­պա­ցի­նե­րը

Մեկնաբանություններ